Alle verwachtingen overtroffen
Wanneer je bij Bé (76) en Lia (77) thuis bent heb je niet direct de indruk dat je bij een topsporter te gast bent. Maar, zodra je Bé (je zou hem nog geen 70 geven) de trap op volgt en via een overloop vol fitnessapparaten terecht komt in zijn trofeeën kamer, dan kan je daar niet meer omheen. Lia noemt de kamer, met liefdevolle spot, een groot eerbetoon aan hemzelf. Zo’n 40 jaar aan foto’s en prijzen van tennissen op (int.)nationaal niveau lachen je tegemoet. Aan die indrukwekkende collectie zijn afgelopen jaar nog de posities Nederlands kampioen senioren én de tweede plek op het WK voor landenteams in Florida toegevoegd. En dat terwijl Bé voor zijn 30e nog nauwelijks een tennisracket had aangeraakt.
Uitblinker in verschillende sporten
Bé en Lia, die elkaar als vakantieliefde op Terschelling ontmoetten, verhuisden rond hun 30e vanuit het hoge noorden naar Nijmegen. Daar kwamen zij via vrienden in aanraking met tennis. Bé was van jongs af aan al een uitblinker in verschillende sporten en kwam als volleyballer jarenlang uit in de eredivisie. Ook op de tennisbaan was hij niet te remmen, en pakte hij de sport snel op. Vanaf dat moment is ‘zijn’ tennis de rode draad in het leven van zowel Bé als Lia. Bé benadrukt dat hij gezegend is met Lia en haar liefde voor (het kijken naar) sport. Ze hebben elkaar, wederzijds, altijd de ruimte gegeven. Bé zijn fanatieke houding betaalde zich uit, hij drong door tot in het Nederlandse seniorencircuit. Wekelijks reist hij af naar Hilversum om daar met de top veteranen van Nederland te trainen. “We spelen al 16 jaar met dezelfde groep senioren van 60 tot 85 jaar oud. Die groep is een echte vriendengroep geworden. In de competitie blijf je elkaars grootste concurrent, dat maakt het echt leuk!”
Het was tijdens één van de competitie wedstrijden in April 2013 dat Bé uitgleed en op zijn schouder viel. Hij wist gelijk dat het foute boel was “Shit, daar gaat mijn tennis carrière!” schoot er door zijn hoofd. Lia zei hem zich niet aan te stellen, waarover ze zich tot de dag van vandaag nog schuldig voelt. Bé zette door “ik stond op winst, dat punt moest binnenkomen”. Met wat paracetamol en op zijn tandvlees won hij de wedstrijd, maar daarna was het gedaan. Bé kon zijn arm niet eens meer “opbeuren”.
Consult bij schouderspecialist
Die maandag ging Bé direct naar de huisarts waar zijn angst werd bevestigd, het zag er niet goed uit. Bé vroeg naar een echte schouderspecialist en werd zo doorverwezen naar Jacco Jenner, orthopedisch chirurg in het CWZ. Hij kon bij Jenner vrij snel terecht voor een eerste consult. Er was meteen een klik tussen de twee, Jenner begreep het herstelbelang van Bé maar al te goed. Niet alleen het kunnen tennissen op topniveau, maar ook de aansluiting met de senioren vriendengroep stond op het spel. Jenner stond er op direct een echo te maken en liep zelfs met Bé mee naar de betreffende afdeling. Zijn schouderpees bleek gescheurd te zijn en was niet eenvoudig te repareren. Op basis van de foto’s gaf Jenner aan dat zelfs na de operatie het herstel in mobiliteit maximaal 80% zou zijn. Daarop zei Bé “Als u de operatie goed uitvoert dan zorg ik dat het herstel tot 100% komt”.
Terugkijkend op de operatie en begeleiding is Bé erg tevreden. Van afspraken circuit en informatie vooraf tot de operatie zelf, de overnachting en zelfs het ontslag. Het was goed en compleet. “Ik begrijp niet dat heel Nederland zo klaagt over de verzorging en verpleging, bij ons was er niks om over te klagen. Het tegendeel zelfs”. De dag na de operatie kon hij met een mitella naar huis. Eenmaal thuis kon Bé niet wachten om te beginnen met revalideren. Daar moest hij echter 6 weken op wachten. Hij moest eerst met zijn arm op het lijf aansterken. Bé noemt die weken de moeilijkste periode. “Je kan niets met die arm en je kan ook moeilijk slapen.” Om toch zijn energie kwijt te kunnen heeft hij elke dag 10 kilometer gewandeld.
‘Ik begrijp niet dat heel Nederland zo klaagt over de verzorging en verpleging, bij ons was er niks om over te klagen. Het tegendeel zelfs’
Na 2 maanden fysiotherapie en dagelijks trouw oefenen mocht Bé eind december 2013 de tennisbaan weer op. Dat moment viel ongeveer gelijk met de tweede controle door Jenner. Jenner stond versteld van de geboekte vooruitgang. In mei 2014 kon Bé weer competitie spelen, daarvan heeft hij Jenner toen zelfs een filmpje gestuurd. Boven alle verwachtingen stond Bé in de zomer van 2014 alweer op het WK en die heeft hij de afgelopen jaren niet meer hoeven missen.
Versleten heupen
In 2016 kreeg Lia te horen dat haar heupen versleten waren; vervangen was het advies. Lia heeft toen via internet alle orthopeden in de regio gecheckt “Want het zijn wel mijn heupen”. Het CWZ kwam volgens verschillende reviews naar voren als beste kliniek. Lia gaf aan de twee ingrepen zo snel mogelijk na elkaar te willen plannen en kreeg daarin alle ruimte. Zo waren binnen 4 maanden haar beide heupen vervangen “dat was echt een positieve ervaring hoor.” Bé vult aan dat ze zich in het CWZ beiden, altijd, als volwaardig mens behandeld hebben gevoeld. Iedereen was heel vriendelijk en stond open voor een normaal gesprek. Ook met betrekking tot het traject van Lia geven Bé en Lia aan van begin tot eind goed geholpen te zijn. Vooral de patiënten-bijeenkomst waarin het gehele traject -van operatie tot aan de revalidatie- werd besproken heeft veel rust en inzicht gegeven.
Lia adviseert toekomstige patiënten niet bang te zijn om vragen te stellen en opties te bespreken. “Wij zijn van nature positief kritisch, mag ik dat zo noemen? We vragen altijd naar de opties, we zouden onze mond niet eens kunnen houden… En dat gun ik iedereen.” Ook adviseert ze zelf een goede fysiotherapeut te zoeken. Wanneer het niet klikt zoek dan een ander, iemand die je begrijpt, het beste met je voor heeft en oog heeft voor jouw kwaliteit van leven. Iemand die je helpt vanuit je blessure naar welzijn. Bé benadrukt je eigen rol in je revalidatie serieus te nemen. Hij doet de oefeningen die hij 4 jaar geleden van zijn fysio kreeg nog dagelijks. Zijn levensmotto: Je moet de dingen klein maken. Kleine doelstellingen, en consequente uitvoering. Zo heeft hij alle verwachtingen overtroffen.
Voor Bé zit 2018 alweer vol met als hoogtepunt in september het WK voor landenteams en individueel in Umag, Kroatië. Lia probeert in het drukke trainingsschema nog een verre reis te plannen zodat ze met zijn tweeën even helemaal los van het leven hier kunnen zijn. Want dat is wat voor beiden voorop staat; het moet wel in balans blijven.
